چگونه ممکن است COVID-19 معماری و طراحی شهری را تغییر دهد- بخش سوم

مایکل جی کراسبی :

به نظر شما اثرات مسافت اجتماعی چه تأثیراتی بر نحوه استنباط ، درک و استفاده از فضاهای عمومی ونحوه عملکرد مورد انتظار آنها دارد و چگونه مردم در آنها عمل خواهند کرد؟

 

اشرف ام سلامه:

مکانهای عمومیِ موفقیت آمیز همیشه به عنوان مکان هایی برای تعامل ، به اشتراک گذاری فضا ، زمان و داستان ها با افرادی است که حتی ممکن است آنهارا نشناسیم. از آنجا که همه گیری ها و واکنش های ما به آنها بخشی از روان جمعی محسوب می گردد ، ممکن است افراد دیگر را فقط با مشاهده آنها و با واسطه عناصر طبیعی در یک فضا درگیر خود نماییم. فکر می کنم اولویت بیشتری برای درگیری منفعل وجود داشته باشد. ایده “دلبستگی مکان” چگونگی اتصال افراد به مکانها ، میراث آنها ، خاطرات ، حتی زیبایی شناسی را در نظر می گیرد. ارزش این که آیا مکانی برای ما سالم است یا تهدید بالقوه ، تأثیر بیشتری در دلبستگی ما به مکان ها خواهد گذاشت. مکان هایی که سالم تر ، تمیزتر و مطابق با استاندارهای پاکیزگی هستند، ممکن است دلبستگی نزدیکتری به خود جلب نمایند. مفاهیم “منطقه خانه” و “حوزه دسترسی خانه” نیز ممکن است تحت تأثیر ادراک قرار گیرند. “منطقه خانه” محل بلاواسطهِ محل زندگی ماست ، در حالی که “حوزه دسترسی خانه” محیط مسکونی بزرگتری را شامل می گردد. این مفاهیم ممکن است تغییر کند ، زیرا ما اگر به خانه نزدیک تر باشیم از نظر روانی احساس امنیت و سلامتی بیشتری را احساس خواهیم کرد. من معتقدم روانشناسی محیط و مطالعات رفتار محیطی برای طراحان اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.