چگونه ممکن است COVID-19 معماری و طراحی شهری را تغییر دهد- بخش چهارم

مایکل جی کراسبی:

شما گفته اید که طراحی بایوفیلیک ممکن است به یک تعیین کننده قوی تر در طراحی تبدیل شود. چرا چنین نظریه ای دارید؟ و چگونه ممکن است چنین چیزی اتفاق بیفتد؟

 

اشرف ام سلامه:

در حال حاضر علاقه به طراحی بایوفیلک یعنی ترکیب طبیعت با محیط ساخته شده، افزایش یافته است. برخی طراحی بایوفیلک را نوزایی یا رنسانس در تفکر و تمرین طراحی می دانند. طراحی بایوفیلک ، از طریق تأکید بر طبیعت یا طراحی با ویژگی های طبیعی ، اضطراب را در افراد برطرف یا کاهش می دهد. محققان در حال مطالعه روابط ترکیبی بین کودکان و طبیعت ، افراد مسن و طبیعت و تاثیر آن در همه گیریها هستند.  میدانیم که تعامل با طبیعت حتی فقط از نظر بصری احساس ما را بهبود می بخشد وبر سلامت روان ما تأثیر می گذارد. بنابراین تعامل بصری یکی از نکات با اهمیت است که بدان توجه می گردد.

با توجه به اولویت فزاینده  نزدیکی به طبیعت در کسب سلامتی و کم خطر دانستن این نزدیکی ، به احتمال زیاد طراحی بایوفیلک بیشتر مورد توجه جامعه طراحان قرار خواهد گرفت و احتمالاً بخش عمده ای از گفتمان در معماری و تفکر معماری جمعی خواهد بود.